Hara Hara Shankara Jaya Jaya Shankara | Kanji mahan | Periva charanam | Periyavaa Charanam,

மகாப்பெரியவர் பிறந்த ஊரான விழுப்புரத்திற்கு அருகில் உள்ளது வளவனூர். சுவாமிகள் அங்கே முகாமிட்டிருந்தார். அன்றிரவு முகாமை முடித்துக் கொண்டு வேறு ஊர் செல்ல தயாராகி கொண்டிருந்தார். பூஜைப் பொருட்களை எடுத்து வைக்கச் சொன்னார் பெரியவர். சிப்பந்திகள் ஜாக்கிரதையாக கட்டி வைக்க தொடங்கினர்.

அந்த நேரத்தில் வந்தார் ஒரு மூதாட்டி. தனக்கு ஒரு ருத்ராட்சம் வேண்டும், கிடைக்க வாய்ப்பிருக்கிறதா என சிப்பந்திகளை கேட்டார். பூஜைப் பொருட்களை கட்டி வைத்ததால் அவர்களுக்கு பிரிக்க முடியவில்லை. ''இப்போது கொடுப்பதற்கில்லை! இன்னொரு முறை சுவாமிகள் முகாமிடும் போது வாருங்கள்!''எனக் கூறினர்.

'வயதான காலத்தில் இன்னொரு முறை எங்கே அலைவது?' மூதாட்டிக்கு மனதில் சோகம் உண்டானது.
அங்கிருந்த தீட்சிதர் ஒருவருக்கு மூதாட்டியிடம் பரிவு வந்தது.
''சுவாமிகள் உள்ளே தான் இருக்கிறார். அவரிடம் கேட்டு ருத்ராட்சம் பெறலாமே'' என வழிகாட்டினார்.


மூதாட்டி, ''நான் விழுப்புரத்தைச் சேர்ந்தவள், பெயர் சொல்லி, நான் வந்திருப்பதாக தெரிவியுங்கள், கட்டாயம் ருத்ராட்சம் தருவார்!'' என கூறினார்.
தீட்சிதருக்கு மூதாட்டியின் பேச்சில் சூட்சுமம் இருப்பதாக தோன்றியது. உடனே சுவாமிகளிடம் மூதாட்டி குறித்து தெரிவித்தார். மூதாட்டியின் ஊர், பெயரைக் கேட்ட சுவாமிகள் வியப்படைந்தார். பூஜை பொருட்களை, பிரித்து ஒரு ருத்ராட்சம் எடுத்து வருமாறு உத்தரவிட்டார். பின் மூதாட்டியை அழைத்து ருத்ராட்சத்தை பரிவுடன் கொடுத்தனுப்பினார். மூதாட்டி கண்ணீருடன் விடைபெற்றார்.

யார் அந்த மூதாட்டி என்ற கேள்வியைக் கண்ணில் தேக்கி நின்றார் தீட்சிதர்.
மகாபெரியவர், ''இந்த ஜீவன் மண்ணுலகத்திற்கு வருவதற்கு இந்த அம்மா தான் பிரசவ காலத்தில் உதவியவர்''

சுவாமிகளின் தாயாருக்குப் பிரசவம் பார்த்தவர் தான் அந்த மூதாட்டி!
உடல் இருந்தால் தானே பகவானை வழிபட்டு முக்தி பெற முடியும்? அந்த உடலைப் பெற உதவியருக்கு நன்றி செலுத்த வேண்டாமா என சுவாமிகள் கேட்பது தீட்சிதருக்கு புரிந்தது.